zondag 24 juli Busan

Vandaag trekken we de hoogte in . Via een kabelbaan trekken we hoog in de bergen .Om aan de kabelbaan te geraken reizen we eerst een half uurtje met de metro De kabelbaan ligt ongeveer 1 km verder .De kabelbaan brengt ons tot op een behoorlijke hoogte (hoe hoog weet ik niet ) We genieten van het prachtig uitzicht van de Stad Busan.
Vandaaruit doen we nog een stevige wandeling verder in de bergen . Tegen de middag zijn we ervan overtuigd dat de calorieën van ons ontbijt meer dan verbrandt zijn. Met andere woorden onze lunch in een plaatselijk restaurantje hebben we meer dan verdient.

De namiddag wordt ingevuld met een tempel bezoek. We reizen één halte verder met de metro
en vervolgens een stuk met de bus. Maar welke bus moeten we nemen? De plaats waar we heen willen staat in het Koreaans in onze reisgids .We zien twee fietsers op ons afkomen en we  geven een halt teken aan de laatste fietser .Met een luide stem roept hij er zijn vriend bij die toch wel vier woorden Engels spreekt! Met gebarentaal laten ze ons verstaan dat ze ons zullen begeleiden tot 1km verder tot aan de bushalte.  Met grote allure bestellen zij de kaartjes voor ons aan de buschauffeur en vermoedelijk vertellen ze erbij dat de buschauffeur  ons moet verwittigen als we moeten afstappen . Die zuur kijkende Koreanen blijven ons verwonderen.
Iets verder ligt de Beoamsa tempel .Aan de voet van de tempel is er een groot park . Me merken meteen dat het zondag is . Langs een kabbelende beekje zien we ontelbare gezinnen die daar aan het picknicken zijn . De kinderen genieten van het water , pootjes baden en waterspatten in een temperatuur die intussen opgelopen is tot boven de 35graden . Het is dus weer een snikhete dag.

 

 

Het tempelcomplex is heel mooi . Onze dag kon niet meer stuk. Nu nog de weg naar ons hotel terug vinden ! De bushalte vinden nogal gauw, maar waar moeten we nu afstappen  om de metro te vinden die ons naar onze intussen vertrouwde stek zal brengen.? We tonen de metrokaart aan een ( bejaarde ) man , hij knikt waaruit wij begrijpen dat hij zal teken geven bij de juiste halte. Weer zijn we verbaasd van die Korenaren! Met volle overtuiging stapt hij van de bus en loopt  met ons mee richting metro . Hij behandelt ons alsof we zijn kleinkinderen zijn , zo behoedzaam . Hij reist zelfs met ons mee met de metro tot aan het station dicht bij ons hotel. Eenmaal aangekomen  maken wij een diepe buiging naar hem , als teken van dankbaarheid. Dat hebben we hier al intussen geleerd :)

Vandaag sluit ik mijn blog af met een foto van een jong Koreaans meisje, dit met de traditionele houding : Peace

Groetjes vanuit Zuid Korea !