Vroeg in de morgen zijn we de tweede grootste vismijn van Korea gaan bezoeken . Uiteraard ligt deze vlak aan de kust. De metro is heel dicht bij ons hotel en na een verplaatsing van een 15 minuten bereiken we de Jagalichi Fisch Market . De handelaars zijn zo druk in de weer dat ze geen tijd hebben om naar een vreemdeling te glimlachen . De tonnen vis zijn niet te tellen alsook niet de soorten . Kreeften en krappen van zo groot dat we onze ogen niet kunnen geloven . In de gangen tussen de kramen van de verkopers kom je af een toe een verdwaalde krap of inktvis tegen . Dat zijn er die hebben kunnen ontsnappen uit de volgeladen bakken . Helaas overleven zonder water duurt niet al te lang . Zodra ze opgemerkt worden gaan ze ofwel terug in het water of de vuilnis bak. Tot onze verbazing ruiken we geen vis ! Verser kan niet . De voormiddag sluiten we af bij een plaatselijk vis- eet- restaurantje?
De namiddag zetten we kleurrijk in . We namelijk naar Culture Vilage van Busan . Een dorpje gelegen tegen een bergwand . De kleuren van de huisjes zijn een streling voor het oog.
Tijdens een stevige klimwandeling vinden we heel wat kunstwerken op onze weg . Het krioelt daar van de toeristen ( enkel Koreanen ) Westerlingen zijn we zo goed of niet tegen gekomen. We voelen wel dat we bekeken worden . Het toerisme van Korea staat nog in zijn kinderschoenen .
In tegenstelling van op de vismarkt is het hier snikheet.
Wat denken we van de Korenaren :
- Ze spreken bijna geen Engels
- Ze kijken soms heel stuur , anderzijds zijn ze zo behulpzaam dat we niet weten wat we van hen moeten denken
- Ze lachen zeer uitbundig
- Tieners hoor je door hun giechelen van ver af komen .
- De mensen die met de landbouw hun boterham verdienen werken zich letterlijk krom .
- Ze willen er kost wat kost wit uitzien . Jonge meisjes maken hun gezicht op met witachtige maquillage . De lippen in het fel fel rood
- Wordt vervolgt ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten